Positief denken

En waarom het niet de oplossing is.

We doen allemaal ons uiterste best om in deze tijd de focus te houden op de mooie dingen. De briefjes die bij ouderen in de bus worden gedaan om hulp aan te bieden. Het samen zingen en muziek maken op balkonnetjes. Onze dankbaarheid voor de mensen in de zorg, de kassajuffen, de vakkenvullers en alle andere mensen die zich op een andere manier voor ons inzetten.

Ik ook.

Zo zorgen we dat we in een staat van dankbaarheid verkeren in plaats van in angst te zitten; en wat je aandacht geeft groeit! Goed toch! Of toch niet?

Want wat als er wel angst is?

Angst voor het onbekende; wat er mogelijk gaat komen. Onrust door afgezegde opdrachten. Angst om het financieel niet te redden. Angst dat we zelf ziek worden, of de mensen waar we van houden. Angst voor de dood. Weerstand tegen het nu anders moeten doen. Angst om niet meer ons normale leven te kunnen leiden.

Angst die we niet willen voelen.

Dan zit er dus een angst onder het positieve denken. Dan proberen we de angst te onderdrukken onder een deken van positieve gedachten. Vooral te doen alsof die angst er niet is. En dát werkt dus niet!

Waarom positief denken niet de oplossing is.

Angst onderdrukken, wegduwen of negeren zorgt er niet voor dat je er vanaf bent. Sterker nog. De angst zet zich juist op celniveau vast in je lijf, met alle gevolgen van dien. De enige manier om van de angst af te komen is, heel paradoxaal, door deze te doorvoelen!

Hoe doorvoel je angst?

Door de angst rechtstreeks in de ogen te kijken en aan te gaan; volledig bereid te zijn om te erkennen dat er angst is. Of bijvoorbeeld weerstand, boosheid, onrust, een gevoel van machteloosheid etc.; allemaal angst in verschillende jasjes. Waar in je lichaam voel je deze angst? Doorvoel het fysieke gevoel in je lijf zonder er invloed op te willen uitoefenen. Zonder er gedachten over te hebben zoals waar komt het vandaan? Of wat betekent het? Zoals wat gebeurt er? Maar door met je volledige aandacht bij het gevoel in je lijf te blijven, het de ruimte te geven en het te laten gebeuren.

90 seconden.

Binnen 90 seconden is de emotie volledig doorvoeld, wanneer je het echt de ruimte geeft. Wanneer je volledig met je aandacht erbij blijft en het laat gebeuren, zonder dat je jouw gedachtes over het gevoel het proces laat verstoren.

Nu kun je jouw focus richten.

Nu ben je bevrijd van je negatieve emotie, van je angst. Nu kun je jouw focus vrij richten op wat er allemaal wél goed gaat in de wereld. Zodat je jezelf nu écht in een staat van dankbaarheid kunt brengen. Zonder hidden agenda.

Interessant? In het My Life traject Doorbraak Coaching gaan we hier uitgebreid dieper op in. Wil je met me sparren over of dat iets voor jou is?